Eindelijk maar toch..;)

Het heeft even geduurd, maar hier ben ik dan weer met een verhaal uit Zuid Afrika :) Aan inspiratie geen gebrek hier, maar ik moet soms even de tijd nemen om een verhaaltje te typen. Ik ben nu drie maanden in Zuid Afrika en zelfs het leven hier, wordt op een gegeven moment aardig normaal; stage lopen, eten, sporten, slapen, uitkijken naar het weekend, flink op stap, luieren en vervolgens begint alles weer van voor af aan. ;) Het mooie is dat ik dit alles mag doen in een prachtige omgeving waar ik volgens mij nooit op uitgekeken raak. Af en toe ga ik een weekendje weg met een paar huisgenoten. Het is zo leuk om meer van de omgeving te zien en lekker rond te toeren! Zo heb ik twee weken geleden ook weer iets spectaculairs mogen meemaken. Ik ben met het snelste dier ter wereld wezen jagen: een cheeta! Khaya (bemiddelingsorganisatie) organiseert vaak weekendjes weg en dit was er één van. Samen met vier andere huisgenootjes en een aantal andere studenten zijn we zaterdagochtend al vroeg vertrokken naar een plaatsje ongeveer 2,5 uur rijden verderop. Na een nogal hobbelige rit kwam we aan bij een farm ergens in the middle of nowhere. Hier is een rehabilitationproject opgezet om cheeta’s weer terug te brengen in hun natuurlijke omgeving. Uitkijkend over een droge vlakte, kregen we onze tenten uitgedeeld voor de komende nacht. We waren niet alleen, een enorme kolonie mieren hield ons gezelschap en af en toe kwam er een schildpad voorbij lopen. Nadat we allemaal onze tenten hadden opgezet, zijn we bij de cheeta’s wezen kijken. Echt supermooie dieren om te zien! Daarna hebben we relaxt bij het zwembad gehangen en genoten van het zonnetje. Aan het eind van de middag hebben we een gamedrive gedaan. In een jeep zijn we door the wildlife gereden, om uiteindelijk de zonsondergang te bekijken. Onderweg kwamen we nog een groep giraffes tegen die ons uitgebreid stonden aan te gapen :). Mooie fotomomentjes! Uiteindelijk weer terug bij ‘het kamp’ werd er een braai klaargemaakt en stonden de eerste shotjes al op ons te wachten. Er was geen wolkje aan de lucht die nacht waardoor ik de meest heldere sterrenhemel ooit heb gezien. Op een gegeven moment lagen we in het gras naar de lucht te staren en heb ik twee wensen kunnen doen :). De volgende ochtend ging het wekkertje al om 06.00.. De cheeta’s gaan al vroeg op jacht omdat ze dan de meeste kans hebben om een prooi te vangen. ‘s Middags is het te warm. De groep werd opgesplitst in twee. De ene groep ging met twee mannetjes cheeta’s op pad en de groep waar ik bij zat ging met één vrouwtje op jacht. Er werd van tevoren verteld dat het nog weleens een lange wandeling kon worden. Soms vangt een cheeta na twintig minuten iets, maar het kan ook zo vijf uur duren.. we bereidden ons dan ook voor op een lange tocht. De gids deed het hek open en de cheeta kwam langs ons lopen. Mensen schijnen ze niet interessant te vinden, dus ik was aardig relaxt. Daarna gingen we in een rij de cheeta achterna. We moesten zo stil mogelijk zijn en als de cheeta ging sprinten moesten wij erachteraan. Het dier kan binnen 6 seconden een snelheid bereiken tussen de 90 en 110 kilometer per uur.. We kunnen natuurlijk altijd een poging doen om haar bij te houden. ;) Ondertussen liepen we door uitgedroogde rivieren, over allemaal keien, heuvel op, heuvel af en na ongeveer twee uur zagen we een groep gnoes wegrennen en dachten we wat actie te gaan meemaken, maar onze cheeta stond aan de verkeerde kant en bleef rustig verder snuffelen. Nadat we alweer op de terugweg waren en niet meer hadden verwacht nog iets te vangen, schoot het dier weg en hoorde we al snel een noodkreet van een ander dier. Wij erachteraan, maar het was nogal een beboste omgeving waardoor we de cheeta niet goed hebben kunnen volgen. De gids vroeg ons om te verspreiden en te gaan zoeken. Ondertussen kwamen we botten en schedels tegen van andere beesten die eerder al door de cheeta’s opgepeuzeld waren. Vandaag liet mijn richtingsgevoel mij niet in de steek (dat is vaker andersom ;-)) en vond ik de cheeta met een weerloos klein hertje. De rest van de groep kwam erbij en de cheeta begon aan haar prooi.. Normaal gesproken zie ik dit weleens op animal planet voorbij flitsen op mijn mini-tv’tje, maar nu gewoon in real life! Hierna zijn we weer teruggegaan naar ons tentenkamp. De andere groep heeft nog wat langer door moeten lopen voor hun cheeta’s een prooi te pakken hadden, dus hebben wij nog ff kunnen relaxen. Daarna hebben we onze tenten afgebroken en zijn we teruggereden naar home sweet home: ‘Port Elizabeth’.

Vorige week zijn we drie dagen met de kinderen op kamp geweest. Maar liefst 55 kinderen en ongeveer hetzelfde aantal aan personeelsleden. Ieder kind zou dus eigenlijk een persoonlijk begeleider kunnen hebben :) In Nederland wordt er geloot en kunnen er maar een aantal volwassenen mee op kamp maar hier mocht iedereen mee; van schoonmakers en keukenpersoneel tot de directeur. Het was dan ook een gezellige boel bij elkaar. We zijn naar Kirkwood gereden een plaatsje ongeveer twee uur rijden verderop. Daar kwamen we aan bij een grote kampeerboerderij met allerlei kleinere huisjes waar iedereen kon slapen. Voor de rest was het een en al natuur om ons heen. Er stonden trampolines voor de kinderen en er werden allerlei outdoor activities met ze gedaan; met een kabelbaan over het water, estafettes, dingen bouwen van hout en allerlei andere ‘padvinderactiviteiten’. Het personeel werd verdeeld in groepen en iedereen had zijn eigen taken. Ik vergat nogal eens op het rooster te kijken, dus zo kwam het dat ik op een vroege ochtend nog in mijn bedje lag terwijl mijn groep druk bezig was met het klaarmaken van het ontbijt.. De afwas stond daarom op mij te wachten na die tijd.. ;) Het waren leuke dagen, vooral omdat ik veel tijd met de kinderen heb door kunnen brengen en de nieuwe kinderen ook beter heb leren kennen. Vrijdagochtend stak het vrolijke koppie van Lila boven mijn stapelbed uit om me te wekken. Ik was die dag jarig en iedereen heeft nog even voor me gezongen. Daarna was het tijd om de spullen te verzamelen en met de hele meute weer terug te rijden. ‘s Avonds heb ik mijn verjaardag gevierd samen met Tara en Hilde, we waren alle drie in dezelfde week jarig en Tara, heel toevallig, op dezelfde dag als ik. Reden voor een feestje bij ons thuis! Thanks nog, voor de kaartjes, pakketjes en berichtjes uit Nederland, lief!!

Dit was het weer even voor nu, het volgende bericht zal er minder lang over doen! Voor foto’s bij dit verhaal, kijk op: riannejanssen.mijnalbums.nl. Vind het trouwens heel leuk om jullie reacties te lezen, ga vooral zo door :) En Rob, trouwe fan, ben benieuwd of je de eerste bent ;)