Een maand verder..

Er is alweer een maand voorbij gevlogen en weer veel gebeurd. Tijd voor een update dacht ik zo!

Afgelopen zondag heb ik mijn allereerste surfles gehad! Longen lekker gespoeld met zout water en een blauwe plek opgelopen maar het was super mooi! Samen met de buren en een huisgenoot ga ik de komende vijf zondagen proberen het surfen onder de knie te krijgen. Na vandaag denk ik dat ik dan nog maar net het peddelen beheers, maar goed ‘I’m gonna give it a try’. Tien minuutjes lopen naar het strand en daar stond onze surfman ons al op te wachten. Nadat we wat paparassen hadden ingevuld kregen we onze wetsuits. Deze hadden al aardig wat golven overleefd en dat kon je er ook wel aan af zien.. Mijn rits sloot niet, maar daar had onze surfman wel wat op. Naald en draad kwamen tevoorschijn (serieus) en daar moesten we het maar even mee proberen. Na vijf minuutjes klooien, heb ik gelukkig een ander pak kunnen krijgen. Vervolgens kregen we een intro. Gevaren, tekens en gebaren werden uitgelegd en daarna mochten we dan eindelijk de zee in. Port Elisabeth wordt ook wel de ‘windy city’ genoemd, maar vandaag liet de wind ons een beetje in de steek. Achteraf maar goed ook, want de golven waren hoog zat voor een eerste les. Enthousiast probeerde ik de eerste golf te pakken maar ik werd al aardig snel voorover geslagen.. Ik spoelde aan bij de surfman en hij vertelde me dat ik iets te ver op de plank lag. Vanaf dat moment ging het eigenlijk steeds beter. Het is echt geweldig als zo’n golf je optilt en je met een enorme kracht vooruit duwt! Deze les hoefden we ons alleen maar suf te peddelen en zien te blijven liggen, later komt dan wel een poging tot staan. Uiteindelijk hebben we meer tijd op het strand doorgebracht dan in zee, maar de volgende keer geen intro meer dus dan wat meer surftijd! De rest van de middag op het strand gelegen en daarna nog even langs de Mac geweest. Kortom een heerlijk relaxte zondag gehad!

Morgen is alweer mijn laatste stagedag van deze week. Donderdag is een feestdag en zijn we vrij en voorlopig zijn we op vrijdags ook nog vrij, dus een lekker lang weekend! Ik zal ook eens wat vertellen over mijn stageplaats aangezien dit toch een van de redenen is dat ik hier ben en ik daar het grootste deel van de week doorbreng. Ik loop stage bij Protea Place of Safety. Dit is een tijdelijke gesloten opvang voor kinderen tussen de zes en twaalf jaar. De kinderen zijn door justitie uit huis geplaatst wegens een problematische thuissituatie, gedrags- en/of opvoedingsproblemen. Bij Protea wordt bekeken waar een kind uiteindelijk het beste af is. Family comes First. Wanneer het niet mogelijk is dat een kind weer terug naar huis geplaatst wordt, of terecht kan bij familie is een kindertehuis of SOS kinderdorpen een optie. Sommige kinderen vertrekken binnen een half jaar maar er zijn ook kinderen bij die er al een jaar verblijven. De kinderen gaan op het terrein naar school. ’S middags mogen de kinderen vrij spelen. Er is een enorm speelterrein waarop ze zich kunnen uitleven. Er verblijven ongeveer 50 kinderen bij Protea, behoorlijk wat namen om te onthouden.. en natuurlijk geen piet, kees en henk.. Nee, namen waarin ik me haast verslik als ik ze uitspreek. Vooral de namen in Xhosa met een speciale tongklik erin. Na drie week ken ik de meeste kinderen nu bij naam. Op onze eerste stagedag kwamen de kinderen vrijwel meteen op ons af, Noma, was een van de eersten die me opviel en me trouwens ook meteen om de hals sprong. Het meisje heeft een licht verstandelijke beperking en praat niet veel maar ze heeft de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. Ze straalt zoveel vrolijkheid uit! Nadat ze je een dikke knuffel heeft gegeven zit je onder de kwijl, maar goed dat neem je dan wel voor lief ;) De kinderen waren nieuwsgierig naar ons en ik voelde me echt welkom. Ik ben niet de enige stagiaire bij Protea. Mijn huisgenootjes, Kirsten en Tara, zijn ook mijn collega’s daar. Samen tuffen we iedere keer heen en weer met het autootje van Tara (zij is hier alweer zeven maand). Eind november gaat zij reizen en dan mag ik deze auto van haar overnemen :). Op dit moment zijn we op stage vooral bezig geweest met het ontwikkelen van groepswerk. We zetten preventieve programma’s op voor de kinderen met als onderwerpen bijvoorbeeld; groepsdruk, het zelfbeeld en seksuele voorlichting. Hier gaan we vanaf oktober mee starten. Met de meeste kinderen kan ik gewoon Engels praten en het Afrikaans kan ik redelijk verstaan omdat sommige woorden overeenkomen met het Nederlands, maar er zijn ook kinderen bij die zich beter kunnen uitdrukken in Xhosa en dan is communiceren wel wat lastiger. Gister heb ik bijvoorbeeld een observatie gedaan in een klas met vooral Xhosa sprekende kinderen. Ik heb dan wel kunnen zien wat er gebeurde en waar de kinderen mee bezig waren maar onderlinge gesprekken kan ik niet verstaan en dat is dan wel jammer. Gelukkig maakt het tijdens activiteiten niet zoveel uit want dan nemen kinderen elkaar wel mee. Vandaag heb ik een intakegesprek mogen doen van een 10 jarig jongetje wat bij Protea werd binnen gebracht. Samen met zijn social worker heb ik vragen doorgenomen en informatie verzameld over het jongetje. Het jongetje keek me onschuldig aan en zat netjes in zijn schooluniform op de bank, terwijl zijn social worker me vertelde dat hij drank en drugs gebruikt in het weekend en betrokken is geweest bij een huisinbraak en winkeldiefstal.. Ongelofelijk, 10 jaar.. Apart om te horen omdat je dit natuurlijk helemaal niet achter dit jongetje zoekt. Het klinkt misschien raar maar ik begin haast ‘te wennen’ aan de extreme verhalen en achtergronden van de kinderen omdat ik er dagelijks over hoor en lees in dossiers. Het jongetje werd daarna rondgeleid door een andere child care worker en voor mij was het tijd om even naar huis te gaan want daar was ook het een en ander aan de gang geweest. Tegenover ons huis is voor de tweede keer ingebroken in een studentenhuis. Op klaarlichte dag. De eerste keer was een poging tot, en ging het alarm af, maar vandaag lukte het ze om via de achterkant binnen te komen (ander gedeelte van het huis waar geen alarm was). Gelukkig heeft een schoonmaakster in het huis ernaast alles gezien en de politie gewaarschuwd. Tara was toevallig thuis vanochtend en zag al een vrouwtje naar haar gebaren vanaf de overkant. Plotseling kwamen er politieauto’s aan en werd er twee keer geschoten. Tara belde mij in paniek op om te zeggen dat we niet thuis moesten komen omdat er een schietpartij aan de gang was tegenover ons huis. Gelukkig was er niemand thuis daar en bleken de schoten twee waarschuwingen te zijn omdat een van de inbrekers een agent had bedreigd met een mes.. Inbrekers zijn aangehouden en op het moment dat wij thuiskwamen was het weer rustig. Wel ff schrikken maar kan niet zeggen dat ik me nu onveilig voel in het huis waar ik nu woon. Wij wonen hoger waardoor het al snel opvalt voor andere buren wanneer er een vreemde naar boven komt. Gelukkig wonen we ook met negen mensen waardoor je nooit alleen thuis bent en we hebben onze Jack Russel Jesse, die bij elke scheet blaft.

Dit was het weer even voor nu, zal proberen wat vaker een kort verhaal te plaatsen i.p.v eens per maand een heel boekwerk ;)

Dikke kus!